Jego fotografie zawsze mnie zachwycały. Perfekcyjnie zaplanowany kadr, dopracowany każdy szczegół, czysta forma. I nostalgia…
Zbyszko Siemaszko pozostawił nam niezliczone ilości fotografii Warszawy. Kochał Warszawę i kochał fotografię. To widać na każdym z jego zdjęć.
Zachęcam, by odwiedzić Dom Spotkań z Historią w Warszawie, gdzie zbiór wybranych jego fotografii możemy oglądać na wystawie pt.: „Zbyszko Siemaszko. Fotograf Warszawy”. Kuratorami wystawy są Katarzyna Madoń-Mitzner oraz Krzysztof Wójcik. Autorskie opisy zdjęć opracował Jerzy S. Majewski.
Wystawa to ponad 200 fotografii stolicy z lat 50. i 60. XX wieku. Warszawa, której już nie ma. Zobaczymy odbudowę miasta, nową architekturę, osiedla mieszkaniowe, a nawet wnętrza ówczesnych mieszkań czy sklepowe półki. Zobaczymy przechodniów ulic i plażowiczów nad Wisłą.
„Mówił o sobie, że jest dokumentalistą, ale traktował to twórczo. Pokazywał warszawiakom miasto, jakiego na co dzień nie znali. Potrafił tak na nie patrzeć i tak je fotografować, by miało blask.” – czytamy w opisie kuratorów.
Prócz fotografii Siemaszki, które pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego i Agencji FORUM, na wystawie możemy zobaczyć także wybrane okładki tygodnika „Stolica” z jego zdjęciami. Miał ich na swoim koncie sporo, bo aż 222!
„Tworzył uniwersalne, „czyste” obrazy miasta” – podkreśla Katarzyna Madoń-Mitzner. Na swoich fotografiach Siemaszko unikał pokazywania wizualnych znaków PRL-owskiej propagandy. Dodatkowo jego obrazy są czyste, bo „ówczesnej Warszawy nie zaśmiecały reklamy”.
Zbyszko Siemaszko, urodził się w 1925 roku w Wilnie. Jego rodzice prowadzili tam zakład fotograficzny. Pod okiem ojca zaczął bardzo wcześnie fotografować. W 1945 roku wyjechał do Polski, najpierw do Bydgoszczy, potem do Katowic, a w 1948 roku przyjechał do Warszawy. Od 1950 roku prowadził pracownie dokumentacji fotograficznej, w której był odpowiedzialny za dokumentację fotograficzną odbudowywanych zabytków w stolicy. W latach 1953-1961 był fotoreporterem tygodnika „Stolica”, a w latach 1969-1990 fotoreporterem tygodnika „Perspektywy”. Zmarł w 2015 roku.
Wystawa potrwa do 8 września 2024 roku. Koniecznie zobaczmy te fotografie!
Aleksandra Karkowska – autorka międzypokoleniowych książek „Banany z cukru Pudru”, „Na Giewont się patrzy”, „Marsz, marsz BATORY”, „Mewa na patyku”, „FOTO z misiem”. Od 2015 roku prowadzi Oficynę Wydawniczą Oryginały. Absolwentka Polskiej Szkoły Reportażu. Działa społecznie na warszawskiej Sadybie. Kocha fotografie i podróże.
Więcej o kulturze i sztuce znajdziecie tutaj.
